Skrjáfpokar

Ég er móðir sem vill ekki að barnið sitt borði nammi svona dagsdaglega. Fínt  á laugardögum. Hins vegar er ég ein af þeim sem á alltaf eitthvað súkkulaði í nammiskápnum. Veit að ég er mjög fylgin mér! Það sama gengur ekki yfir mig og börnin. 

Í gærkvöldi ákvað ég að fá mér smá nammi þegar börnin voru komin í rúmið. Ég laumaðist hægt og rólega um eldhúsið og opnaði nammiskápinn. Tók fram nammipokann en skrjáfið í honum hefði getað vakið draug.  Því skipti ég snarlega um poka, sá skrjáfandi fór í ruslið á meðan samlokupoki var notaður í staðinn. 

Þá fór ég að velta fyrir mér hvaða snillingur fann upp þessa poka. Þetta skrjáf er óþolandi. Við foreldrarnir getum ekki laumast í skápinn án þess að börnin fatti, í leikhúsi eða í bíó heyrist skrjáfið oft á sýningum.

Mér finnst að nammiframleiðendur ættu að framleiða tvenns konar umbúðir, foreldravænar (fyrir okkur sem "snökkum" í laumi) og hina sem gera það fyrir opnum tjöldum