SKIPSTJÓRI Í AFLEYSINGUM

Hann var í fríi og lá í landi

að leysa af heima var enginn vandi,

konan var að því komin að fæða

og hvergi um húshjálp að ræða



En hvað munar karlmann um kerlingarstörfin

þó kannski sé stundum fyrir þau þörfin?

Konan var heima og hafði engu að sinna

nema hugsa um krakka, það er ekki vinna.



Hún sagði: Elskan þú þarft ekkert að gera,

aðeins hjá börnunum að vera,

ég er búin að öllu, þvo og þjóna,

þú þarft ekki að bæta, sauma eða prjóna.





Matur er útbúinn allur í kistunni,

það ætti að duga svona í fyrstunni,

aðeins að líta eftir öngunum átta

ylja upp matinn og láta þau hátta.


Nú skyldi hann hafa það náðugt og lesa

og ná sér í ærlegan skemmtipésa,

hann var ekki sestur og var nokkuð hissa

er vældi í krakka: ég þarf að pissa



Vart þeirri athöfn var að ljúka

er veinaði annar: ég þarf að kúka!

þarna var enginn einasti friður

ef ætlaði hann að tylla sér niður.



Dagurinn leið svo í sífelldum önnum

sem ei voru bjóðandi mönnum

þvílíkt og annað eins aldrei í lífinu

útstaðið hafði hann í veraldarlífinu



Öldinu stíga í ósjó og brælu

var ekkert hjá þessu, það kallaði hann sælu,

en þeytast um kófsveittur skammtandi og skeinandi

skiljandi áflogaseggina veinandi!



Ef eitt þurfti að éta varð annað að skíta

og engin friður í bók að líta

en hún sagði “elskan, þú þarft ekkert að gera

aðeins hjá börnunum að vera.



Nú krakkarnir komnir í rúmið

kyrrlátt og sefandi vornætur húmið

seiddi í draumaheimana angana átta

en ekki var pabbi farinn að hátta



Hann stóð þarna úfinn, úrvinda og sveittur

yfir sig stressaður, svangur og þreyttur

og horfði yfir stofuna: “hamingjan sanna

hér á að teljast bústaður manna".



“Það skyldi hann aldrei á ævinni gera
í afleysingu slíkri sem þessari vera,

þó væri í boði og á því værir raunin

að þau væru tvöfölduð skipstjóralaunin”



En þetta á konan kauplaust að vinna

og kallaði að hún hafi engu að sinna

af daglangri reynslu hans virtist það vera

að það væri stundum eitthvað að gera.



Áfram með störfin ótt líður tíminn

Æ” aldrei friður nú hringir síminn

Halló, var sagt, það er sætt ég túlka

þér er sonur fæddur og yndisleg stúlka



Hann settist á stól og fann til svima og klígju

hvað sagði hún að krakkarnir væri orðinir tíu,

ég þarf að taka til öruggra varna,


ég ákveð á stundinni að hætta að barna.