Máttur netsins

Manni finnst stundum að með tilkomu netsins hafi heimurinn minnkað.

Sérstaklega þegar talað er um ungt fólk sem hefur tileinkað sér kosti þess.

Það hefur sést best síðastliðið ár (eða svo) þegar ungt fólk sem veikst hefur alvarlega hefur fengið útrás fyrir tilfinningar sínar á bloggsíðum sínum. Þessi skrif hafa fengið margan manninn til að staldra við og þakka fyrir það litla sem gerist í lífinu.

Hugrekki þessara einstaklinga hefur brotið niður múr þagnarinnar sem hefur snúið að veikindum og jafnvel hugleiðingum um dauðann.

Undanfarnar vikur og mánuði hafa þó nokkrir einstaklingar fallið frá sem hafa sett hugleiðingar sínar á netið. Síðasta frétt þess efnis er hún Hildur Sif sem bloggaði hér á Moggablogginu.

Svo eru einnig aðrir ungir einstaklingar sem hafa kvatt þetta líf eftir erfið veikindi, en hafa ekki farið á netið með sín veikindi. Í Morgunblaðinu í dag eru minningargreinar um ungan mann sem lést eftir erfið veikindi.

 Við sem stöndum í argaþrasi dagsins, barnauppeldi, þrifum og eldamennsku ættum að taka okkur smástund og þakka fyrir það sem við höfum. Því ekki eru allir svo heppnir. 

Megi sá sem öllu ræður vera með aðstandendum þessa unga fólks.  

Athugasemdir

[Rakel Valsdóttir (IP-tala skráð) 12.7.2007 kl. 11:32]

Tek undir þessi orð hjá þér.

 En annars, sæl og blessuð

Gaman að rekast á síðuna þína, síðan núna komin í favorites hjá mér og mun halda áfram að kíkja.

Endilega ef þú ert með msn að adda okkur inn, væri gaman að spjalla og aldrei að vita nema hægt væri að hittast einhvern tímann   (hef ég örugglega ekki heyrt þennan áður)    [e-mail]

 Bestu kveðjur úr Keflavíkinni, Rakel og co.

[Dagný Kristinsdóttir, 12.7.2007 kl. 22:09]

Að sjálfsögðu er ég með msn og þið eruð komin á listann minn. 

En ég held að ég hafi heyrt þennan hittast brandara oft líka!! Spurning um að reyna við þetta áður en börnin flytja að heiman